زهرا رضایی در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، با مطرح‌کردن این سؤال که این خصوصی‌سازی آیا به‌نفع صنایع دستی است یا به‌نفع آنهایی که کارهای چینی دارند، دلالان این حوزه یا بازاری؟ اظهار داشت: این موضوع به‌نفع صنعتگر نمی‌شود، تازه وام گرفتیم و داریم شروع می‌کنیم، همه فکر و ذهن ما در این راه است، همه کارمان در نمایشگاه‌هاست اما با وضع موجود باید سؤال کرد کسی که این قانون  را تصویب کرده است از وضعیت هنرمند و زحمت او که کارگاه دارد و فعالیت می‌کند، خبر دارد؟

وی با بیان "وقتی این قانون را شنیدم فکر کردم دروغ است اما وقتی با دوستانم صحبت کردم دیدم راست است" افزود: این قانون به‌نفع ما نیست بلکه این یک فاجعه است و باید اصلاح شود؛ همه می‌دانند این مسیر اشتباه است و باید جلوی این اشتباهات باید گرفته شود، ما جز اعتراض چیزی نمی‌توانیم بگوییم، آنهایی که دستشان می‌رسد کاری کنند.

رضایی تصریح کرد:‌ کارم تابلوی منبت صدف و چوب است که ۳ تا ۴ سال است این کار را شروع کردم، تازه امیدوار شدم و رفتم وام گرفتم که کار را شروع کنم اما از آن‌وقت که این موضوع را شنیدم نتوانستم دست به کار ببرم، روحیه‌ام خراب شده، به خودم می‌گویم کارکردن من چه فایده‌ای دارد؟

وی ادامه داد: امثال من با این کار زندگی را می‌گذرانیم و در نمایشگاه شرکت می‌کنیم، تازه گاهی اوقات حتی ضرر هم می‌کنیم و برمی‌گردیم با وجود اینکه غرفه، غذا و افطار و حمل و نقل رایگان است. یک سری از بچه‌ها حاضرند با کمترین در نمایشگاه شرکت کنند اما با این وجود اوضاع ما خراب می‌شود.

این کارشناس صنایع دستی خاطرنشان کرد: اول آمدند سازمان صنایع دستی را ادغام کردند و بعد بودجه صنایع دستی را در گردشگری هزینه کردند، در حالی که ما مشکلات زیادی داشتیم، این فاجعه است چرا که یک سری از ما داریم با این موضوع زندگی خود را می‌گذرانیم.

وی با بیان اینکه با وضع موجود خیلی‌ها بیکار می‌شوند مگر کسانی که کار چینی هم بفروشند، تصریح کرد: این کار به‌ضرر ما تمام می‌شود، یکی از هنرمندان در نمایشگاه تهران از بندرعباس آمده بود، گفت: من ۴۰ هزار تومان فروش کردم، با این وجود اگر این نمایشگاه را پولی کنند، آیا این هنرمند می‌تواند سر بلند کند؟

رضایی در پایان گفت:‌ این کار به‌نفع صنعتگر نمی‌شود، با این وجود مجبوریم شاگردان خود را هم بیکار کنیم.

انتهای پیام/*

http://www.tasnimnews.com/print/Index/114392